ตัวอย่าง วางแผนเกษียณส่วนเบี้ยประกันสุขภาพ

ประกันสุขภาพเหมาจ่ายในปัจจุบันนั้นมีคุณสมบัติที่น่าสนใจอย่างมาก คือ

ทำให้ประกันสุขภาพเหมาจ่ายในปัจจุบัน กลายเป็นประกันที่สามารถดูแลค่ารักษาได้ตลอดชีวิตจริง ๆ โดยเฉพาะแบบประกันที่คุ้มครองยาวถึงอายุ 99 ปี

เรียกได้ว่า หากมีสวัสดิการนี้ในช่วงเกษียณได้ ย่อมจะ ลดภาระของครอบครัว ไปได้อย่างมากมาย

แต่ด้วยความคุ้มครองที่สูงมากนี้เอง โดยเฉพาะกับประกันสุขภาพภาพเหมาจ่ายที่ครอบคลุมค่ารักษามะเร็งทั้งในปัจจุบันและอนาคตนั้น จะมีเบี้ยประกันรวมกันหลังเกษียณในระดับหลักสิบล้าน เช่นกัน ซึ่งเป็นจำนวนที่สูงอย่างมากสำหรับวัยเกษียณที่ไม่ต้องการรบกวนลูกหลาน

ทำให้พอถึงช่วงเกษียณ หลายคนต้องจำใจเลือกที่จะยกเลิกประกันสุขภาพและรับความเสี่ยงค่ารักษาไว้เองแทน พร้อมกับเงินเก็บ 2-3 ล้านบาทไว้เป็นค่ารักษา แต่ด้วยเงินเฟ้อ..ค่ารักษาพยาบาลในปัจจุบันถ้าจะให้เพียงพออย่างไรแล้วควรมีไม่ต่ำกว่า 7-10 ล้านบาท โดยเฉพาะหากต้องเผชิญกับโรคมะเร็งที่ต้องรักษาไปตลอดชีวิต

โดยเน้นเลือกแบบประกันบำนาญที่

2. คำนวณเงินลงทุน RMF/SSF ที่ต้องใช้เพื่อเป็นกองทุนสุขภาพ

วิธีนี้จะ มีความซับซ้อนเพิ่มขึ้นจากประกันบำนาญ พอสมควร เพราะจำเป็นจะต้องทำทุกขั้นตอนที่ถูกซ่อนไว้ในประกันบำนาญเองทั้งหมด แต่ก็จะได้ความยืดหยุ่นมาชดเชยแทน (ทั้งการสามารถเปลี่ยนระยะเวลาการลงทุน การเปลี่ยนแปลงจำนวนลงทุนในแต่ละปีให้แตกต่างกันได้)

โดยจะมีขั้นตอนที่ต้องดำเนินการสำหรับให้กองทุนรวมจ่ายเบี้ยสุขภาพได้ ดังต่อไปนี้

2.1 คำนวณหาเงินก้อนวันเกษียณ

จากในรูปด้ายบน เบี้ยประกันรวมบำเหน็จจะอยู่ที่ประมาณ 10.9 ล้านบาท ซึ่งจะใช้วิธีการดึงเงินออกจากกองทุนมาจ่ายเบี้ยผ่านวิธี Time Segmentation ที่แบ่งอายุเกษียณออกเป็น 3 ช่วงอายุ เพื่อจัดการให้กองทุนเสี่ยงต่ำได้ถูกใช้ก่อน และกองทุนที่ถูกใช้ทีหลังให้สามารถเสี่ยงสูงได้ โดยสุดท้ายแล้วในขั้นตอนนี้จะต้องคำนวณย้อนออกมาให้ได้ว่าในวันที่เกษียณควรมีเงินก้อนเท่าใด (ในรูปเงินก้อนวันเกษียณ คือ 2.6 ล้านบาท + บำเหน็จ 1 ล้านบาท) จึงจะเพียงพอที่จะเติบโตและทยอยจ่ายเบี้ยได้จนถึงเบี้ยอายุ 98 ปี

2.2 คำนวณเงินลงทุน

เมื่อได้เงินก้อนในวันที่เกษียณเป็นเป้าหมายหลักเรียบร้อย จึงจะค่อยทำการคำนวณออกมาว่า ควรจะลงทุนเท่าใด (จากในรูปด้านบน คือลงทุนปีละ 74,940 บาท) ตามระยะเวลาการลงทุนที่ต้องการ (21 ปีหรือจนถึงอายุครบ 55 ปี) เพื่อออกมาเป็นแผนภาพรวมในการยึดปฏิบัติ

2.3 เลือกกองทุน บันทึกผล และปรับปรุงแผน

กองทุนที่เลือกมาใช้ในแผนนั้น ควรเลือกให้เหมาะสมกับหน้าที่ ระยะเวลาที่จะใช้งาน และการกระจายความเสี่ยงที่ดี โดยเฉพาะกองทุนที่เป็นแกนหลัก (คลิกดู วิธีการจัดพอร์ตกองทุน RMF) ที่สำคัญที่สุดกองทุนรวมไม่ใช่ประกันบำนาญ เพราะยังสามารถเปลี่ยนแปลงเงินลงทุนและระยะเวลาการลงทุนได้ ทำให้การมีโปรแกรมที่คำนวณปรับแผนให้เหมาะสมตามสถานการณ์ได้ จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างมากที่จะขาดไม่ได้เลยในขั้นตอนนี้

จากกราฟเส้นสีน้ำเงิน

จะเห็นได้ว่า อัตราความสำเร็จจะเริ่มลดจาก 100% ลงมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่อายุประมาณ 76 ปี และอัตราความสำเร็จ หรือ อัตราความอยู่รอดของกองทุน จะไม่ถึง 50% ตั้งแต่อายุ 91 ปีเป็นต้นไป (หมายความว่า หากสุ่มสถานการณ์ขึ้นมา 600 สถานการณ์ จะมีน้อยกว่า 300 สถานการณ์ที่กองทุนรวมจะสามารถจ่ายเบี้ยประกันสุขภาพได้สำเร็จ)

3. แบ่งสัดส่วนการจ่ายเบี้ยประกันสุขภาพระหว่างประกันบำนาญ และกองทุน

แม้กองทุนรวมจะใช้เงินลงทุนเพียง 1.18 ล้านบาท (หากเน้นจ่ายเบี้ยสุขภาพอย่างเดียวไม่เอาบำเหน็จโรคร้าย) ซึ่งน้อยกว่าเบี้ยรวมของประกันบำนาญที่ 3.2 ล้านบาท* เป็นอย่างมาก

แต่จากปัญหาอัตราความสำเร็จของของกองทุนรวมที่ลดลงอย่างมากในช่วงอายุท้าย ๆ ก็ย่อมทำให้เกิดความลังเลใจที่จะเลือกใช้กองทุนรวมเพียงอย่างเดียวในการจัดการเบี้ยสุขภาพ

ดังนั้นจึงได้เกิด แนวคิดที่จะนำประกันบำนาญมาช่วยจ่ายเบี้ยสุขภาพร่วมด้วย ซึ่งน่าจะส่งผลให้อัตราความสำเร็จของกองทุนรวมเพิ่มมากขึ้น โดยจากที่เครื่องมือประกันบำนาญแนะนำว่าควรต้องได้รับเงินบำนาญ 2.4 แสนบาทต่อปี หรือ 20,636 บาทต่อเดือน (เพื่อให้สามารถจ่ายเบี้ยประกันสุขภาพหลังเกษียณได้ครบสัญญา)

แต่ในครั้งนี้ จะใช้เงินบำนาญเพียงช่วยจ่ายเบี้ยบางส่วนเท่านั้น จึงได้ลดเงินบำนาญลงให้เหลือที่ 50% หรือ 10,318 บาทต่อเดือนแทน(แล้วที่เหลือให้กองทุนจ่าย)

โดยให้ทำการคีย์ข้อมูลของ บำนาญต่อเดือนที่ต้องการนี้ ลงในโปรแกรมดังตัวอย่างรูปโปรแกรม ซึ่งจะพบว่าจากที่ต้องจ่ายเบี้ยประกันบำนาญรวมที่ 3.2 ล้านบาท (หรือ 1.2 แสนต่อปี) ก็จะลดเบี้ยประกันบำนาญลงครึ่งหนึ่งเหลือที่ 1.6 ล้านบาท (หรือ 62,073 บาทต่อปี) เท่านั้น

และพอนำเงินบำนาญ 50% ที่ได้นี้ มาช่วยจ่ายเบี้ยประกันสุขภาพ (พร้อมกับกองทุนรวมที่ลงทุนไป 1.18 ล้านบาทที่ช่วยจ่ายเบี้ยประกันสุขภาพที่เหลือ) จะพบว่าอัตราความสำเร็จที่ได้สูงขึ้นอย่างน่าสนใจ

ทางเราจึงได้ทดลองลดบำนาญลงอีกโดยให้เหลือที่ 33%, 25% และ 10% ตามลำดับ เพื่อจำลองหาอัตราความสำเร็จร่วม อีกครั้งว่า สัดส่วนประกันบำนาญที่ลดลงตามลำดับ และเพิ่มสัดส่วนของกองทุนขึ้นนี้ จะยังเพียงพอที่จะเสริมอัตราความสำเร็จให้สูงขึ้นได้หรือไม่ เพียงใด จึงได้ผลลัพธ์ออกมาดังกราฟ ต่อไปนี้

จากกราฟผลลัพธ์ทั้ง 4 กราฟ จะเห็นได้ชัดเจนว่า ประกันบำนาญสามารถช่วยยกระดับอัตราความสำเร็จของกองทุนรวมได้สูงอย่างมาก ทั้งนี้จะสามารถเปรียบเทียบในแง่ของ เงินลงทุนในกองทุน ร่วมกับ เบี้ยประกันบำนาญของบำนาญ % ต่าง ๆ ได้ดังนี้

*เงินลงทุนในกองทุนรวม ใช้ช่วยจ่ายเบี้ยป.สุขภาพ ตั้งแต่อายุ 55 - 98 ปี

สิ่งที่น่าสนใจจะอยู่ที่ การเสริมกองทุนรวมด้วยเงินบำนาญ 50% นั้นทำให้ อัตราความสำเร็จสูงขึ้นและเกือบได้ 100% ในทุกช่วงอายุ ถึงแม้ว่าช่วงอายุ 86-98 ปี อัตราความสำเร็จจะน้อยกว่า 100% แต่ก็ยังสูงกว่า 90%

ในขณะที่จำนวนเงินที่ต้องใช้ จะลดลงจาก 3.5 ล้านบาท เหลือเพียง 2.8 ล้านบาทเท่านั้น (หรือประหยัดไปได้ถึงกว่า 7 แสนบาท) หรือถ้าหากยอมรับอัตราความสำเร็จที่ลดลงกว่านี้ได้อีก โดยมองว่าอาจไม่ได้อายุยืนถึง ก็จะทำให้ประหยัดเงินได้มากขึ้นไปอีก

จากผลลัพธ์ทั้งหมดนี้ทำให้เห็นว่า การใช้เครื่องมือการเงิน (ทั้งประกันบำนาญและกองทุนรวม ร่วมกันในการจัดการเบี้ยสุขภาพหลังเกษียณ)  เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อที่จะ ช่วยให้ประหยัดเงินได้มาก และยังคงอัตราความสำเร็จที่สูงไว้ได้

ดังนั้นการออมเพื่อลดหย่อนภาษีธรรมดา ๆ สามารถกลายผลลัพธ์เป็น

"ประกันสุขภาพเหมาจ่ายตลอดชีพได้"