จุดเริ่มต้น

          สวัสดีค่ะ แอนนี่ขอเกริ่นถึงที่มาก่อนจะเป็นตัวแทนฯ ก่อนว่า แอนนี่มีประสบการณ์ด้านการทำงานและการจัดการด้านลูกค้าสัมพันธ์หรือ CRM มาก่อน ทั้งกับงานโรงแรม บริษัทลอจิสติกส์ และบริษัทดูแลนักลงทุนต่างชาติ

ทั้งหมดล้วนเป็นงานที่ต้องคอยติดต่อ ประสานงาน และดูแลจัดการความต้องการของแต่ละฝ่ายอยู่ตลอดเวลา แม้จะนับว่าเป็นงานที่สนุก ท้าทายและน่าตื่นเต้นแต่ก็แฝงไปด้วย "ความเครียด" อยู่มากค่ะ

แอนนี่ต้องมานั่งแก้ปัญหาที่มีเข้ามาไม่เคยซ้ำในแต่ละวัน และหลายครั้งทำให้มีพฤติกรรมการใช้ชีวิตประจำวันต่าง ๆ ไม่เป็นตามปกติ โดยตอนที่อายุยังประมาณ 20 กลาง ๆ แอนนี่ไม่เคยเห็นปัญหาด้านสุขภาพของตัวเองสักเท่าไหร่

เมื่อเข้าสู่ช่วงอายุ 30 ปี

เริ่มรู้สึกว่าตัวเอง ไม่สามารถใช้ร่างกายให้ทำงานหนักได้เหมือนเดิม จากที่เคยมีแรงทำงานหลายอย่างไปพร้อมกันได้ แต่เมื่อวัย 30 กลับเริ่มมีความอ่อนล้าและเพลียง่ายขึ้น การจะฝืนตัวเองให้ทำงานได้ทั้งคืนโดยไม่นอน ก็ทำไม่ได้แล้ว!

ประจำเดือนเริ่มมาไม่เป็นปกติ มาบ้าง ไม่มาบ้าง และบางครั้งมีอาการปวดประจำเดือนค่อนข้างมาก นี่อาจเป็นเพราะความเครียดจากที่ทำงานด้วย ทำให้แอนนี่คิดกับตัวเองว่า ควรเริ่มหันมาดูแลสุขภาพมากขึ้น

แอนนี่จึงเริ่มศึกษาเกี่ยวกับโรคต่าง ๆ ในผู้หญิงตาม เพจของคุณหมอเฉพาะทางด้านสูตินรีเวช หลายท่าน ทำให้รู้ว่า การเกิดเป็นผู้หญิงนี่ลำบากจริง ๆ เพราะโรคบางโรคที่คิดไปเองว่า "คนอายุเยอะเท่านั้น จึงจะเป็นโรคพวกนี้ได้" แอนนี่คิดผิดค่ะ! ต้องปรับความคิดของตัวเองใหม่

เพจคุณหมอสูติท่านหนึ่งที่แอนนี่ติดตามคนแรก คือ ชื่อเพจอรัณ ไตรตานนท์ โต๊ะทำงาน เป็นเพจที่อธิบายโรคและอาการในผู้หญิงแบบภาษาชาวบ้าน เข้าใจง่าย และคุณหมออรัญก็น่ารัก แกเป็นกันเองกับแฟนเพจมากค่ะ การเล่าเรื่องของคุณหมอทำให้เรารู้สึกว่า เหมือนได้เข้าไปอยู่ในห้องผ่าตัดกับคุณหมอและพยาบาล (แอนนี่นึกภาพตามที่แกเล่าล่ะ) เช่น การผ่าตัดเคส ซีสต์หรือถุงน้ำรังไข่ เนื้องอกในมดลูก เยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่ เป็นต้น

ประสบการณ์ครั้งแรกที่ได้อ่านโพสคุณหมออรัญ ทำเอาแอนนี่ถึงกลับเครียดมาก! เพราะคนไข้คุณหมออายุ 19 ปี และส่วนใหญ่อายุราว ๆ 20-45 ปี อายุมากกว่านี้ก็มีนะคะ หรือแม้แต่คุณแม่วัยทองไม่มีประจำเดือนแล้ว ก็ยังมีปัญหาเรื่องระบบภายใน

เครียดแรกผ่านไปแล้ว ต่อมาเครียดอีกครั้งเมื่อเลื่อนไปอ่านคอมเมนต์ ค่ารักษาที่ค่อนข้างสูง โดยเฉพาะกับ แนววิธีการรักษาแบบส่องกล้องแทนการผ่าตัด ที่มีข้อดีคือ หมอเห็นรอยโรคชัดเจนและแม่นยำ เจาะรู้เล็ก เจ็บน้อยกว่ามาก ผังผืดหลังผ่าตัดมีน้อยกว่า

รวมถึงการใช้ เครื่องมือผ่าตัดที่ทันสมัย เช่น กรรไกรไฟฟ้า ซึ่งสวัสดิการประกันสังคมและบัตรทองไม่คุ้มครอง ก็ยิ่งทำให้แอนนี่เริ่มมองว่า ควรจะต้องหาประกันสุขภาพเพิ่มเติม เสริมจากสวัสดิการที่มี แต่ขณะนั้น คำอธิบายจากตัวแทนประกันที่แอนนี่รู้จัก ยังไม่เคลียร์มากนักและยังคงเป็นแนวทางเร่งรัดที่จะปิดขายให้ได้ แอนนี่จึงต้องถอยมาก่อน เพราะยังมีอีกหลายข้อสงสัย จึงทำให้กังวล กลัวโดนหลอกอีก!

อ่อลืมบอกไปค่ะว่า ตอนที่แอนนี่กำลังหาข้อมูลมะเร็งปากมดลูกอยู่นั้น อยู่ ๆ โพสเกี่ยวกับโรคร้ายแรงอื่น ๆ ก็โผล่มา จึงเข้าไปหาข้อมูลอ่านต่อรีวิวต่าง ๆ ทั้งในพันทิปและเฟสบุค รวมถึงสกู๊ปข่าวเกี่ยวกับบุคคลที่เสียชีวิตด้วยโรคร้ายแรงของคนในวงการและคนทั่วไป และมีข่าวหนึ่งที่แอนนี่ถึงกับสะดุ้งเพราะ คนนี้เป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะที่ 3 ที่มีอาการเริ่มแรกมาจาก กรดไหลย้อน!! ซึ่งแอนนี่เคยเป็น!

หาทางแก้ปัญหา

..จึงเดินหน้าหาทางแก้ปัญหาด้วยตัวเอง! โดยเริ่มจากมองหาบริษัทประกันที่จะเข้าไปล้วงข้อมูล

เพราะยิ่งหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคมากเท่าใด ก็ยิ่งเกิดความกังวลมากขึ้น! และด้วยที่เป็นคนชอบลงมือจัดการงานต่าง ๆ ด้วยตนเอง สุดท้ายพอสามารถจัดเวลาว่างลงตัว จึงคิดว่า..ตัวแอนนี่เองควรเข้าล้วงลูกธุรกิจนี้ดู อย่างน้อยเพื่อที่จะได้ดูแลครอบครัวและตัวเราเองไปด้วยเลย รวมทั้งจะได้หมดข้อสงสัย ไม่ต้องมากังวลว่า ตัวแทนเค้าจะจริงใจกับเราไหม

จากนั้นไป สอบใบอนุญาตตัวแทนประกันชีวิต พร้อมกับสมัครไปยังบริษัทฯ ที่เลือกมาจากการรีวิวต่าง ๆ ที่ได้หาอ่าน (เยอะมาก ๆ) โดยต้องเป็นบริษัทที่ยังไม่มีการกดดันเรื่องยอดขาย และมีการจัดอบรมให้ความรู้ที่จำเป็นโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย เพื่อที่เราจะได้ มีเวลาเรียนรู้ หาข้อมูล และทำความเข้าใจ ทุกรายละเอียดของแผนต่าง ๆ ให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะตัดสินใจเลือกแผนที่เหมาะกับตนเองและครอบครัวค่ะ

เริ่มเข้าใจแต่..ยังสงสัย

ประเภทของประกันมีหลายแบบมาก ไม่ว่าจะเป็นในส่วนของ ประกันชั่วระยะเวลา ประกันตลอดชีพ ประกันสะสมทรัพย์ ประกันบำนาญ ประกันควบการลงทุน และ สัญญาเพิ่มเติมต่าง ๆ ที่เป็นลักษณะสัญญาประกันภัยซึ่งรวมไปถึง การประกันสุขภาพ และด้วยความสงสัย (อีกตามเคย) ว่า ประกันชีวิตกับประกันภัยต่างกันอย่างไร? และ ทำไมต้องมีการลงทุน?

แอนนี่เลยเตรียมตัวเองอีกรอบเพื่อไปสอบ ใบอนุญาตนายหน้าประกันวินาศภัย ซึ่งเคยเขียนรีวิวในพันทิปถึงการสมัครสอบที่ค่อนข้างยาก (มาก ๆ) รวมทั้งพาตัวเองไปสอบ ใบอนุญาตผู้แนะนำการลงทุน ด้วยเลย (เพราะไหน ๆ จะล้วงข้อมูลแล้ว ก็เอาให้ครบ!) เพื่อจะได้เข้าถึงข้อมูล และใช้เวลาศึกษา ทำความเข้าใจผลิตภัณฑ์ทางการเงินที่เกี่ยวข้องทั้งหมดจากบริษัทได้ ซึ่งเอาเข้าจริงตอนนั้น เริ่มสนุกและตื่นเต้นกับเครื่องมือทางการเงินต่าง ๆ ที่เราก็คิดถึงตอนสมัยเรียน (หรือสมัยนี้ด้วย) ว่า..

ทำไมไม่มีสอนเรื่องแนวคิดพวกนี้ ตั้งแต่ตอนที่เรียนอยู่ในโรงเรียนเพราะมันล้วนเป็น พื้นฐานทางการเงินที่จำเป็นต่อ การใช้ชีวิตของพวกเราจริง ๆ ค่ะ

จัดสรรเวลา เพื่อเรียนรู้

เกี่ยวกับธุรกิจประกันภัยต่าง ๆ โดยหลังจากที่แอนนี่ได้ใช้เวลาว่างจากงาน CRM ซึ่งเป็นงานประจำ (อันแสนหนักหน่วง) ที่ต้องทำตามความต้องการของทุกฝ่ายให้ลุล่วงแล้ว จึงได้จัดสรรเวลาว่างนี้เพื่อเข้ามาล้วงข้อมูลธุรกิจประกันต่าง ๆ จนมั่นใจในบริษัทที่เลือก และสามารถเลือกแผนประกันสุขภาพได้

จริง ๆ แอนนี่พยายามพิจารณามาหลายบริษัทและหลายรูปแบบแผนประกัน แต่สุดท้ายก็ลงเอยตัวเลือกที่ บริษัทกรุงเทพประกันชีวิต โดยมีเหตุผลสำคัญซึ่งเป็นสิ่งที่ช่วยให้แอนนี่ตัดสินใจได้เร็วและทันที และสิ่งสำคัญนั้นคือ "วัฒนธรรมองค์กรและตัวแทน" นั่นเองค่ะ

และประเด็นสำคัญที่ทำให้แอนนี่สนใจมากเป็นพิเศษ คือ การมีส่วนร่วมระหว่างบริษัทและตัวแทน ในเรื่องการออกแผนประกันใหม่ ซึ่งจะมีการเปิดให้ตัวแทนทุกคนได้แสดงความคิดเห็น และบริษัทได้นำข้อเสนอแนะ/ความคิดเห็นนั้น ๆ ไปปรับใช้กับแผนจริง ๆ รวมถึง นักคณิตศาสตร์ประกันภัยของบริษัท ต่างได้จดบันทึกทุกความคิดเห็นและรับฟังอย่างจริงจัง เพื่อนำทุกความเห็นที่ได้มา เอาไปปรับแก้ไขแผน แล้วนำกลับเสนออีกครั้ง

พิจารณาแผนประกันให้ตัวเองและครอบครัว

แอนนี่เลือกทำประกันชีวิตให้ตัวเองก่อน เป็นแบบประกันชีวิตแบบจ่ายทิ้ง (หรือชั่วระยะเวลา) ทุน 1,000,000 คุ้มครองยาว 15 ปี ชำระเบี้ยครั้งเดียว 24,XXX จากนั้นพิจารณาแผนประกันให้พ่อและแม่ รวมถึงพี่ชายและหลานชาย โดยใช้เวลา ศึกษาแผนประกันสุขภาพอย่างละเอียด ประมาณปีกว่า ๆ (ใช้เวลานานเกินไป)

ผลการพิจารณาประกันของแต่ละคนมีทั้ง แบบอนุมัติทันทีและตรวจสุขภาพ รวมทั้งขอประวัติสุขภาพ แอนนี่ยื่นเรื่องชนิดที่ว่าได้ประสบการณ์ขั้นเข้มข้นมาก ๆ โดยเฉพาะคุณแม่ที่ต้องตรวจสุขภาพ 2 รอบ และของคุณพ่อที่โดนตรวจสุขภาพและเพิ่มเบี้ยพิเศษ ส่วนของหลานชายก็โดนให้ขอประวัติสุขภาพเพราะเค้ามีโรคประจำตัว แต่สุดท้ายโดนปฏิเสธการรับประกัน การทำทุกอย่างเองทั้งหมดนั้นเหนื่อยมาก ๆ แต่ก็เต็มใจทำให้ทุกคน

อ่อ ลืมบอกไปค่ะว่า ประกันสุขภาพที่แอนนี่ทำและอนุมัติด้วย ข้อยกเว้นอาการกรดไหลย้อน ที่แอนนี่เคยเป็นและรักษาหายแล้ว บริษัทให้ความคุ้มครองประสุขภาพได้ค่ะ แต่จะยกเว้นโรคที่เกี่ยวกับช่องท้องส่วนบน กระเพาะอาหาร ลำไส้ เป็นต้น ซึ่งมองเป็นเรื่องดีค่ะที่ได้แถลงไปหมดทุกอย่าง ไม่อย่างนั้นจะมีปัญหาภายหลังและเกิด ปัญหาเคลมไม่ได้ ในที่สุด (แต่ปัจจุบัน ยกเลิกข้อยกเว้นไปแล้วเรียบร้อย  และได้ความคุ้มครองทุกอย่างตามที่ระบุในสัญญากรมธรรม์ค่ะ)

ก้าวต่อไป..กับความรู้ที่ได้มา

หลังจากที่แอนนี่ได้เข้าใจแก่นของสัญญาประกันทั้งหมด และก็ได้นำมาใช้ประโยชน์กับตัวเองเรียบร้อยแล้วค่ะ แต่.. ไม่อยากให้ทุกสิ่งที่ได้ทำมา จบลงเพียงที่ตัวเองและครอบครัวเท่านั้นค่ะ

นั่นจึงเป็นที่มาของ Release your Risk ค่ะ

..เพราะทุกอย่างที่แอนนี่ทุ่มเทไปทั้งหมดนี้ สามารถ

❖ ทำให้เกิดประโยชน์กับครอบครัวอื่นได้
❖ ช่วยป้องกันปัญหาการเงินให้ได้โดยไม่ต้องลงมือทำเอง
❖ ช่วยให้ข้อมูลทั้งหมดโดยไม่ต้องใช้เวลานานเป็นปี ๆ
❖ ช่วยวิเคราะห์หาสัญญาที่ดีที่สุดได้อย่างรวดเร็ว โดยไม่ต้องแข่งกับความเสี่ยงที่ถือไว้
❖ ทำให้ท่านมีเวลาไปทำในสิ่งที่ถนัดและชอบได้อย่างเต็มที่หมดกังวล

ทั้งหมดนี้ แอนนี่พร้อมช่วยให้ท่านได้ใช้เครื่องมือทางการเงินที่มีอยู่ในปัจจุบันและมีคนเพียงไม่ถึง 10% ของประเทศได้ใช้เครื่องมือการเงินร่วมกันให้ได้เกิดประสิทธิภาพสูงที่สุด และเหมาะสมในทุกช่วงอายุค่ะ

ท่านกำลังว่ายอยู่บนทะเลชีวิตที่ไร้ซึ่งจุดหมายอยู่หรือไม่?

ท่านกำลังเผชิญหน้ากับ ความจริงเหล่านี้ ที่ว่า

❖ ทำงานเพื่อสร้างรายได้แบบหามรุ่งหามค่ำ ไม่ทราบว่าจะหยุดได้ตอนไหน

❖ ทุกอย่างที่ได้ลงแรงไป สุดท้ายอาจไม่เหลืออะไร

❖ แม้เจ็บป่วยเพียงใด สุดท้ายได้แต่บอกตนเองว่า ห้ามป่วย!

❖ ทุกหยาดเหงื่อและความเหน็ดเหนื่อย อาจไม่ได้สร้างความมั่นคง ของครอบครัวใด ๆ ขึ้นมาเลย

หากทั้งหมดนี้ คือ สิ่งที่ท่านกำลังพบเผชิญอยู่ ขอให้ผมได้ช่วยขจัดปัญหาและความกังวลเหล่านี้ให้หมดไป

เรียน.. หัวหน้าครอบครัวที่กำลังสร้างความมั่นคง

ผมชื่อว่า ฐิติ ปัจจุบันเป็น ที่ปรึกษาทางการเงิน AFPT สมาคมนักวางแผนการเงินไทย ที่เมื่อย้อนเวลากลับไปกว่า 13 ปีที่ผ่านมา ผมเป็นคนหนึ่งที่ประกอบอาชีพเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยสอนเขียนโปรแกรม ที่ทุ่มเททำงานต่างๆ หวังเพียงจะเป็นหนทางหนึ่ง ที่จะสร้างความมั่นคงให้กับลูกศิษย์ และของครอบครัวตนเองขึ้นมาได้

แต่สุดท้ายผมกลับพบว่า ทุกอย่างที่ผมได้พยายามทำมานั้นมันกลับไม่มีอะไรเหลือเลยแม้แต่อย่างเดียว เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในองค์กร จนกระทั่งผมต้องยอมรับกับตนเองตรง ๆ ว่า ผมพลาดไปและผมนั้นไม่รู้อะไรเลย โดยเฉพาะ ความไม่รู้ในเรื่องการวางแผนทางการเงิน

นั่นจึงทำให้ผมได้ลุกขึ้น และพาตนเองเข้าไปศึกษาทุกอย่างที่เกี่ยวกับการวางแผนการเงิน และ ทุกเครื่องมือทางการเงิน ซึ่งทำให้ผมพบว่าถ้าหากมีใครสักคนทำให้ผมได้รู้และเข้าใจถึงสิ่งเหล่านี้ตั้งแต่ในอดีต ผมคงจะได้สร้างความมั่นคงของครอบครัวจนเป็นรูปเป็นร่างได้ตั้งแต่เกือบ 10 ปีที่แล้ว และ มีความสบายใจที่มอบให้กับครอบครัวได้อย่างแน่นอน

ดังนั้นในปัจจุบันนี้เมื่อผมมีความรู้และประสบการณ์ ผมจึงอยากขอเป็นใครสักคนนั้นที่ได้ ช่วยหัวหน้าครอบครัว ที่กำลังมีปัญหาคล้ายกับตัวผมเองในอดีต ให้ผมได้ร่วมแก้ไขปัญหาและขจัดอุปสรรคทุกอย่างที่คอยกั้นขวาง ความมั่นคงและความสบายใจของครอบครัวไปพร้อมกับท่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องทางการเงิน

ความ "มั่นคง" และความ "สบายใจ"

สมัยก่อนหากมีใครถามผมว่า อยากได้อยากเป็นอะไร ผมคงตอบโดยไม่ลังเลว่า อยากรวย อยากมีเงินเยอะ ๆ ซึ่งถ้าหากถามผมต่อไปว่าเยอะเท่าไร ผมก็คงตอบไม่ได้ว่าควรต้องเป็นเท่าไร แต่ผมคิดเองเออเองว่า เงินจำนวนไม่รู้เท่าไรนั้น คือสิ่งที่จะสร้างความมั่นคง และ ความสบายใจให้กับครอบครัวได้

ใช่ครับ จริงๆ แล้วทุกอย่างที่เราอยากได้ อาจมีเพียง 2 อย่างนี้ คือ ความ "มั่นคง" และความ "สบายใจ" แต่ผมกลับเน้นเพียงการหา "วิธีการสร้างรายได้" หรือ "วิธีการหาปลา" เท่านั้น ทั้ง ๆ ที่ ความมั่นคง และ ความสบายใจ จำเป็นต้องมีปัจจัยอย่างอื่นอีกที่ช่วยไปพร้อม ๆ กันให้ครบเหมือนกับ การออกเดินทางในทะเลแห่งชีวิต

..ก็ต้องมีปัจจัยดังต่อไปนี้

สิ่งที่น่าตกใจสำหรับผมที่สุดในชีวิต คือตอนที่ผมเพิ่งรู้ตัวว่า ผมไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย และ ผมกำลังว่ายน้ำอยู่ท่ามกลางทะเลชีวิตโดยไม่ได้อยู่บนเรือใด ๆ

และที่น่าตกใจยิ่งกว่า ผมกำลังพาครอบครัวของผมเกาะไหล่ว่ายตามผมมาด้วย ซึ่งถ้าหากวันใดผมหมดแรงไปหรือไม่สามารถว่ายน้ำได้อีก ไม่ว่าด้วยโดนฉลามจัดการ หรือ คลื่นลมชีวิตพัดแรง ผมคงได้พาทุกคนจมลงไปในทะเลพร้อมกับผม ด้วยแน่นอน

ซึ่งกว่าผมจะได้ทราบว่า การอยู่บนทะเลชีวิตนั้นสามารถมีเรือได้ ก็ตอนที่ผมเองกำลังจะหมดแรงว่ายต่อแล้ว แต่ผมก็ได้ใช้แรงที่เหลือเพื่อจะหาทั้งทิศทาง แผนการ เรือ และลูกเรือให้ครบ

ทุกการเดินทางจำเป็นต้อง มีทิศทางมีเป้าหมายของการเดินทางนั้น ๆ โดยเฉพาะการเดินทางของชีวิต โดยการมีเป้าหมายที่ดีนั้นสามารถออกแบบได้โดยใช้หลักการของ S.M.A.R.T. ดังนี้

1. Specific (ต้องเฉพาะเจาะจง)
เจาะจงเห็นภาพชัด "อยากได้เพราะอะไร" เช่น "จะทำธุรกิจเพื่อเลี้ยงครอบครัวได้แล้วเกษียณ"

2. Measurable (ต้องวัดผลได้)
มีวิธีวัดผลเป็นรูปธรรม เช่น "จะทำธุรกิจกำไร 3 ล้านบาท เพื่อเลี้ยงครอบครัวจากรายจ่ายที่มีได้แล้วเกษียณ"

3. Achievable (ต้องรู้ว่าทำอย่างไร)
บอกได้ว่าจะทำอย่างไร เช่น "จะทำธุรกิจกำไร 3 ล้านบาทจากการขายสินค้าเพื่อสุขภาพตลาดระดับบนที่มีรายชื่อลูกค้าเพียงพอจากธุรกิจของพ่อแม่อยู่แล้ว เพื่อเลี้ยงครอบครัวจากรายจ่ายที่มีได้แล้วเกษียณ"

4. Realistic (ต้องเป็นไปได้)
ต้องสมเหตุสมผล เช่น "จะทำธุรกิจกำไร 3 ล้านบาทจากการขายสินค้าเพื่อสุขภาพตลาดระดับบนที่มีรายชื่อลูกค้าที่พร้อมซื้อทันทีกว่า 1000 รายชื่อจากธุรกิจของพ่อแม่และได้กำไรคนละ 3000 บาท เพื่อเลี้ยงครอบครัวจากรายจ่ายที่มีได้แล้วเกษียณ"

5. Time-bound (ต้องมีกรอบเวลาชัดเจน)
ต้องบอกด้วยว่าทำให้ถึงเป้าภายในเมื่อไร เช่น "จะทำธุรกิจกำไร 3 ล้านบาทต่อปีจากการขายสินค้าเพื่อสุขภาพตลาดระดับบนที่มีรายชื่อลูกค้าที่พร้อมซื้อทันทีกว่า 1000 รายชื่อจากธุรกิจของพ่อแม่และได้กำไรคนละ 3000 บาททุกปีเป็นประจำ เพื่อเลี้ยงครอบครัวจากรายจ่ายที่มีได้แล้วเกษียณภายในอายุ 55 ปี"

การที่ผมทราบว่า เราสามารถมีเรือได้นั้น เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของปัญหา เพราะผมพบว่า มีเรือและลูกเรือหลากหลายรูปแบบมาก ที่ "พ่อค้า" นำมาเสนอขาย

ใช่ ผมเรียกว่า "พ่อค้า" เนื่องจาก เขาเพียงแนะนำคุณสมบัติของเรือแต่ ไม่ได้ให้คำปรึกษาว่า..ผมนั้นเหมาะกับเรือแบบใด ข้อดี ข้อจำกัดของแต่ละเรือหรือลูกเรือแต่ละแบบ

ผมบอกว่า อยากให้เรือมีปีกด้วย เหล่าพ่อค้าก็นำเสนอ เรือมีปีก ให้ผมทันที โดยไม่ได้บอกเลยว่า เรือมีปีกนี้นั้นไว้บินบนฟ้า แต่ตอนนั้นตัวผมเองยังคงอยู่ในทะเลอยู่เลย ผมแค่เห็นเรือมีปีกได้ก็เลยอยากมีบ้าง ทั้งที่ผมไม่จำเป็นต้องมีเรือแบบนั้นในตอนนี้

สุดท้ายผมเลยไปสมัครเป็นพ่อค้าเรือ และเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเรือ และลูกเรือเองทั้งหมด แต่ละช่วงอายุหรือรายได้แบบใด เหมาะกับเรือแบบใด และได้แบ่งประเภทของ เรือ และ ลูกเรือที่จำเป็นดังนี้

          ในข้อ 1-4 นั้น คือสิ่งที่ช่วยให้ผมที่เคยว่ายน้ำท่ามกลางทะเลชีวิตและมีครอบครัวเกาะไหล่อยู่นั้น ได้มีเรือให้กับครอบครัวอยู่แทนการเกาะไหล่ของผม สำหรับในวันที่ผมเองอาจต้องเจอกับเหตุการณ์ให้ว่ายน้ำต่อไม่ได้แล้ว แต่สุดท้ายครอบครัวยังมีเรือที่จะพาไปสู่จุดมุ่งหมายได้

เบื้องต้นผมพิจารณาเช่า เรือให้เช่าชั่วคราวประมาณ 18 ปี ที่มีราคาถูกและดูแลครอบครัวผมได้ครบถ้วนในช่วงเวลาที่ครอบครัวผมเองยังต้องพึ่งผมเป็นอย่างมาก และ มีเรือที่ผมเป็นเจ้าของเองในราคาที่ไม่แพงมากและมีเพียงลำเดียว เพื่อใช้เป็นที่อาศัยให้กับลูกเรือทุกคน ที่จะกลายเป็นที่พึ่งของครอบครัวแทนผมในเหตุจำเป็นต่าง ๆ ได้

จากนั้นผมจึงเริ่มพิจารณาถึงลูกเรือที่เป็นหมอประจำเรือ และ เครื่องมือเพาะปลาอัตโนมัติต่อไป

          "คุณหมอ" อีกหนึ่งลูกเรือที่ขาดไม่ได้ เพราะ ไม่มีวันรู้ว่าวันใดจะเกิดโรคระบาด หรือ โรคร้ายแรงขึ้นบนเรือ ซึ่งถ้าหากไม่มีคุณหมออยู่บนเรือ ก็จำเป็นต้องกู้เงินจ้างคุณหมอภายนอกมารักษา ซึ่งค่ารักษาไม่แน่นอน บางทีก็อาจทำให้หมดตัวจนติดลบได้ง่าย ๆ

คุณหมอประจำเรือนี้ มี 3 คนให้เลือก และเลือกได้เพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งคุณหมอจะไม่ยอมขึ้นเรือที่มีโรคร้ายแรงอยู่บนเรือแล้ว และค่าจ้างของคุณหมอก็จะสูงตามความสามารถของคุณหมอและตอนที่มีอายุมากขึ้น ถ้าหาปลาได้ไม่เยอะพอที่คุณหมอต้องการ คุณหมอก็จำเป็นต้องหายไปจากเรือในช่วงสูงอายุและป่วยง่าย

1. คุณหมอจำกัดการรักษาเฉพาะโรคทั่วไป ดูแลถึงอายุ 70 ปี
2. คุณหมอรักษาเต็มที่ได้บางส่วน เริ่มดูแลโรครุนแรงได้บ้าง ดูแลถึงอายุ 70 ปี
3. คุณหมอรักษาเต็มที่ได้ทั้งหมด ดูแลโรครุนแรงได้ทั้งหมด ดูแลถึงอายุ 99 ปี

คุณหมอทั้ง 3 แบบนี้ มีข้อดี ข้อจำกัด แตกต่างกันไป แต่สิ่งสำคัญในการเลือกว่าจะเป็นแบบใด ก็คือ จำนวนปลาที่ผมสามารถหามาได้ เพราะคุณหมอจะรับปลาไม่เกิน 10% ที่ผมหามาได้เท่านั้น ซึ่งถ้าผมหาปลาได้น้อยผมก็จำเป็นต้องเลือกแบบที่ 1 ที่ค่าจ้างถูกกว่า

ผมจำเป็นต้องหาปลาให้ได้เยอะ และนำปลาที่ได้เข้าเครื่องเพาะเลี้ยงเพื่อให้ปลาเพิ่มจำนวนมากขึ้นได้ด้วยตนเอง ให้กลายเป็นค่าจ้างคุณหมอต่อไปในอนาคตที่ผมไม่สามารถหาปลาเองได้อีกแล้ว

          การอยู่บนเรือ จำเป็นอย่างยิ่งที่ผมต้องคอยหาปลา และควรมีเครื่องมือเพาะเลี้ยงปลามาใช้ด้วย ซึ่งแต่ละเครื่องมือก็มีหลากหลายรูปแบบ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เครื่องมือหาปลาเหล่านี้เหมือนกัน ก็คือ เครื่องมือเหล่านี้จะใช้เวลาในการเพาะเลี้ยงปลานานกว่า 5-10 ปี และ มักจะหาปลาตัวใหญ่เล็กตามระยะเวลาการเลี้ยง ขึ้นอยู่กับว่าเครื่องมือเพาะปลานี้มีปลาแม่พันธุ์ขนาดใหญ่เพียงใด ซึ่งผมจะแบ่งเครื่องมือเพาะปลาออกเป็นดังนี้

1. เครื่องมือเพาะปลาระยะสั้น 2-3 ปี ได้ปลาตัวเล็ก (เช่น ฝากประจำ กองทุนตราสารหนี้)
2. เครื่องมือเพาะปลาระยะกลาง 4-9 ปี ได้ปลาตัวกลาง (เช่น กองทุนผสม)
3. เครื่องมือเพาะปลาระยะยาว 10-15 ปี ได้ปลาตัวใหญ่ (เช่น กองทุนหุ้น ประกันบำนาญ)

แน่นอนว่าตอนนี้ผมมีครบทั้ง 3 เครื่องมือ เพื่อให้เหมาะสมกับเป้าหมายต่าง ๆ ของการเดินทางครั้งนี้ และผมไม่ต้องเหนื่อยหาปลาเพิ่มใหม่เองอยู่ตลอดเวลาเหมือนแต่ก่อน

และนี้คือเรื่องราวของผม จากคนที่ว่ายน้ำพาครอบครัวลุยทะเลชีวิตแบบไร้ทิศทาง จนกลายเป็นคนที่มีเรือให้กับครอบครัวในการเดินทาง มีลูกเรือดูแลความปลอดภัยต่าง ๆ และมีเครื่องมือเพาะเลี้ยงปลาที่ช่วยเบาแรงผมได้มากขึ้นเรื่อย ๆ ในตอนที่ผมใกล้ถึงจุดหมายการเดินทาง และ ได้เกษียณพักผ่อนจากการเดินทางที่แสนเหน็ดเหนื่อยนี้